ശശി ചേട്ടനും കുല്ലുവും പിന്നെയൊരു വീണയും

ഞങ്ങള്‍‌ പിറവത്ത് പഠിക്കുന്ന സമയം. ഞങ്ങള്‍‌ അന്ന് താമസിക്കുന്നത് പിറവം-മുളക്കുളം റബ്ബര്‍‌ പാല്‍‌ സംഭരണ കേന്ദ്രം വക ഓഫീസിനോട് ചേര്‍‌ന്നുള്ള ഒരു മുറിയിലാണ്. ഞങ്ങള്‍‌ എന്നു വച്ചാല്‍‌ ഞാനും ബിട്ടുവും കുല്ലുവും. ഇടയ്ക്ക് (എന്നല്ല മിക്കവാറും തന്നെ എന്നു പറയണം) മത്തനും സുധിയപ്പനും ബിമ്പുവും ജോബിയും കൂടെ കാണും.

കുല്ലു മിക്കവാറും തന്നെ സംഗീത പരിപാടികളും മറ്റുമായി തിരക്കുകളിലും യാത്രകളിലുമായിരിക്കും. കോളേജിലും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ സംഗീത പരിപാടികള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍‌ അതില്‍‌‍‌ പ്രധാന ഗായകരിലൊരാള്‍ അവന്‍‌ തന്നെ. നാട്ടിലും ചില ക്ഷേത്ര പരിപാടികളിലെല്ലാം പങ്കെടുക്കാറുള്ളതിനാല്‍‌ നാട്ടുകാര്‍‌ക്കും അവന്‍‌ പ്രിയങ്കരനായിരുന്നു.

വല്ലപ്പോഴും എന്തെങ്കിലും പരിപാടികള്‍‌ അടുത്താല്‍‌ അവന്‍‌ അവന്റെ വീട്ടില്‍‌ നിന്നും ഞങ്ങളുടെ റൂമിലേയ്ക്കെത്തുമ്പോള്‍ വയലിനോ ഹാര്‍‌മോണിയമോ മറ്റോ കൂടെ കാണും. പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുക എന്നതു തന്നെ ഉദ്ദേശ്ശം. അവനൊഴികെ ബാക്കി എല്ലാവരും അവധി ദിവസങ്ങളില്‍‌ വീട്ടില്‍‌ പോയിട്ടില്ലെങ്കില്‍‌ കോളേജ് ജംഗ്ഷനിലുള്ള കടകളിലേതിലെങ്കിലും കാണും.(അതിനു തൊട്ടടുത്തു തന്നെ ആയിരുന്നു ഞങ്ങള്‍‌ താമസിച്ചിരുന്നതും. ഞങ്ങള്‍‌ മാത്രമല്ല വേറെ കുറച്ചു സുഹൃത്തുക്കളും ആ ചുറ്റുവട്ടത്തു തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു). മിക്കവാറും മണിച്ചേട്ടന്റെ കടയില്‍…അല്ലെങ്കില്‍‌ ശശിച്ചേട്ടന്റെ കൊച്ചു ഹോട്ടലില്‍‌... തെറ്റിദ്ധരിക്കണ്ടാട്ടോ… ഹോട്ടലിലെന്നു പറഞ്ഞാല്‍‌, അതിനകത്ത് എന്നല്ല, ആ കടയുടെ മുന്‍‌പിലുള്ള വലിയ വരാന്തയില്‍‌ ഇട്ടിട്ടുള്ള കുറേ ബഞ്ചുകളിലേതിലെങ്കിലുമൊക്കെ ഇരുന്ന് ( പിന്നെ, അതൊരു ബസ് സ്റ്റോപ്പു കൂടിയാണ്, അതാണ് വലിയ വരാന്ത) വര്‍‌ത്തമാനം പറച്ചിലു തന്നെ.

അങ്ങനെ ഒരു ഞായറാഴ്ച കുല്ലുവൊഴികെ ഞങ്ങളാരും വീട്ടില്‍‌ പോയിരുന്നില്ല. മാത്രമല്ല, സ്ഥിരം അഭയാര്‍‌ത്ഥികളൊക്കെ അന്ന് റൂമിലുണ്ട്. (അഭയാര്‍‌ത്ഥികളെ കുറിച്ചെല്ലാം വിശദമായി വേറൊരു പോസ്റ്റില്‍‌) ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വെറുതേ അടുത്തുള്ള സുഹൃത്തുക്കളുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍‌. കുറേ നേരം അവിടെ ഇരുന്ന് വൈകുന്നേരം തിരികെ ഞങ്ങളുടെ റൂമിലേയ്ക്ക് പോകും വഴി ശശി ചേട്ടന്റെ കടയിലൊന്നു കയറി. എന്തായാലും ഒരു വഴിക്ക് ഇറങ്ങിയതല്ലേ, ഇനിയിപ്പോ ഒരു ചായ കൂടി കുടിച്ചിട്ടു പോകാമെന്നു കരുതി.

അവിടെ ആണെങ്കില്‍‌ ശശി ചേട്ടന് എപ്പോഴും തിരക്കാണ്. കടയില്‍‌ അകെ ഒരാളെ ഉള്ളൂവെങ്കിലും ശശി ചേട്ടനു തിരക്കുതന്നെ. ഒരാള്‍ ചായ ചോദിച്ചാല്‍‌ ഉടനേ ശശി ചേട്ടന്‍‌ അകത്തേയ്ക്കു നോക്കി വിളിച്ചു പറയും “ ഇവിടെ 10 ചായേയ്.” എന്നിട്ട് പതുക്കെ കൂട്ടിച്ചേര്‍‌ക്കും “9 എണ്ണം ക്യാന്‍‌സെല്‍‌ഡ്”. ഇതും പറഞ്ഞ് ഓടി അകത്തേയ്ക്കു പോയി, സ്വയം ചായയിട്ടു കൊണ്ടു വരും. അതായിരുന്നു ശശിച്ചേട്ടന്‍‌.

ഞങ്ങള്‍‌ക്ക് ചായ തരുമ്പോള്‍ ശശി ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞു “എടാ, നമ്മടെ കുല്ലു ,ദേ ഇപ്പോ ഒരു വീണയും കൊണ്ട് നിങ്ങടെ റൂമിലേയ്ക്ക് പോയല്ലോ”

ഞങ്ങളൊന്നു ഞെട്ടി. കുല്ലു വന്നോ? അല്ല, അതു ശരി തന്നെ, പക്ഷേ, വീണ? അവന്‍‌ വീണ വായിക്കുമോ? തംബുരു, വയലിന്‍‌, ഗിറ്റാര്‍‌, ഹാര്‍‌മോണിയം, കീ ബോര്‍‌ഡ് ... എല്ലാം അറിയാം. പക്ഷേ, വീണ! അതു മാത്രമല്ല, ഇതിപ്പോ വീണ എന്തിനാണാവോ ഇങ്ങോട്ട് ? ഇനിയിപ്പോ തംബുരു ആയിരിക്കുമോ ? എന്നാലും ഒരൊ കൊച്ചു മനുഷ്യനായിട്ടും അവന്‍‌ ഇത്ര സിമ്പിളായി ഒരു വീണയും കൊണ്ട് എറണാകുളത്തു നിന്ന് ബസ്സില്‍‌ വന്നിറങ്ങി, റൂമിലേയ്ക്ക് നടന്നു പോയോ? (കാര്യം 3 മിനുട്ട് നടന്നാല്‍‌ മതി, എന്നാലും…)

[ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍‌ ശരീര വലുപ്പത്തില്‍ ഏറ്റവും ചെറിയവനായിരുന്നു, കുല്ലു.]

ഒന്നു കൂടി ചോദിച്ചു “ശശി ചേട്ടന്‍ കണ്ടോ അവനെ? വീണ തന്നെയാണോ കയ്യില്‍‌?”

“അതേടാ, ഞാനിവിടെ കടയുടെ മുന്‍പില്‍‌ നില്‍‌ക്കുമ്പോഴല്ലേ അവന്‍‌ വന്നിറങ്ങിയത്. കയ്യിലൊരു വീണയുമുണ്ട്. ഞാനെന്റെ കണ്ണു കൊണ്ടു കണ്ടതല്ലേ ”

ശശി ചേട്ടന്‍‌ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങള്‍‌ ചായ കുടി കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു. എന്നിട്ട് കടയില്‍‌ നിന്നിറങ്ങി.( പൈസ കൊടുത്തിട്ടു തന്നെ…).

“കുല്ലുവിന്റെ കയ്യിലിപ്പോള്‍‌ അങ്ങനെ വീണ കാണേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ. എന്നാലതൊന്ന് അറിയണമല്ലോ തമ്പിയളിയാ” എന്ന ഭാവത്തില്‍‌ (മണിച്ചിത്രത്താഴിലെ ഇന്നച്ചന്‍‌ സ്റ്റൈല്‍‌!) ഞങ്ങള്‍‌ റൂമിലേയ്ക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു.

റൂമില്‍‌ വന്നു കയറുമ്പോള്‍‌ ശരിയാണ്, കുല്ലു എത്തിയിട്ടുണ്ട്. ചെന്നു കയറിയ പാടേ ബിട്ടു ചോദിച്ചു “അളിയാ, കുല്ലൂ, നീ എത്തിയോ? എവിടേടാ വീണ?”

കുല്ലു അമ്പരന്നു. “വീണയോ ? ഏതു വീണ? എനിക്കൊരു വീണയേയും അറിയില്ല. നീയാരുടെ കാര്യമാടാ പറയുന്നത്?”

അപ്പോള്‍‌ ഞാന്‍‌ കയറി ഇടപെട്ടു “ അതല്ലെടാ കുല്ലൂ, നീ ഒരു വീണയും കൊണ്ടാണ് വന്നതെന്ന് ശശി ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞല്ലോ. എന്നിട്ട് ആ വീണയെന്തിയേ? ഞങ്ങളിതു വരെ നിനക്കു വീണയുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ”

അതു കേട്ടതും കുല്ലു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. “ആര്, ശശി ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞോ? എന്നിട്ട് നിങ്ങളതും കേട്ട് ഇങ്ങു പോന്നോ? ശരി, ദേ ഇരിക്കുന്നു, ശശി ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞ വീണ”

അവന്‍‌ റൂമിന്റെ ഒരു മൂലയിലേയ്ക്കു കൈ ചൂണ്ടി. അവിടെ അതാ ഇരിക്കുന്നു അവന്റെ പഴയ വയലിന്‍‌!

“ങേ! അപ്പൊ ശശി ചേട്ടന്‍‌ വീണ എന്നു പറഞ്ഞത് ഈ വയലിനെയാണോ?”

ഞങ്ങളെല്ലാവരും അതോര്‍‌ത്ത് ചിരിച്ചു പോയി. എന്തായാലും ഇക്കാര്യം അപ്പോത്തന്നെ ശശി ചേട്ടനോടൊന്ന് ചോദിച്ചേക്കാമെന്ന് കരുതി എല്ലാവരും കൂടി വീണ്ടും കവലയിലേയ്ക്കു നടന്നു. (വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലല്ലൊ).

നേരെ ശശി ചേട്ടന്റെ കടയില്‍‌ കയറി. ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കുല്ലുവിനെ കണ്ടപ്പോഴേ ശശിച്ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞു “ കണ്ടോടാ, ഇവനെ കണ്ടപ്പോള്‍‌ നിങ്ങള്‍‌ക്കു വിശ്വാസമായില്ലേ?”

ഞങ്ങള്‍‌ ചോദിച്ചു “അതു വിട് ശശിച്ചേട്ടാ, ഇവന്‍‌ വന്നൂ, ശരി തന്നെ. ഇവന്റെ കയ്യിലെന്തായിരുന്നൂന്നാ പറഞ്ഞത്?”

ആ ചോദ്യത്തില്‍‌ ശശിച്ചേട്ടന് എന്തോ ഒരു പന്തികേടു തോന്നി. ചെറിയ ഒരു സംശയത്തോടെ ശശി ചേട്ടന്‍‌ പറഞ്ഞു “ വീണ എന്നല്ലേ ഞാന്‍‌ പറഞ്ഞത്? എന്താ കുല്ലൂ, അത് വീണയല്ലേ?”

കുല്ലു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “ ഹ ഹ. എന്റെ പൊന്നു ശശിച്ചേട്ടാ, ഇനി ഇതാരോടും പറയല്ലേ, അതു വീണയല്ല, അതാണ് വയലിന്‍‌”

അവിടെ നിന്ന നാട്ടുകാരും ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളും എല്ലാം ശശിച്ചേട്ടന്റെ ചമ്മലു കണ്ട് കൂട്ടച്ചിരിയായി.

പറഞ്ഞത് അബദ്ധമായിപ്പോയി എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ശശിച്ചേട്ടന്‍‌, കുല്ലുവിനൊപ്പം ചേര്‍‌ന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ടു നിന്ന എന്റെ അടുത്തു വന്നു. എന്നിട്ട് ചമ്മല്‍‌ മറച്ചു വച്ച് ശബ്ദം താഴ്ത്തി ഒരു വിശദീകരണം പോലെ കുറച്ചു ഗൊരവത്തീല്‍‌ പറഞ്ഞു “ എടാ, അതായത്, ഞാനുദ്ദേശ്ശിച്ചത് ഈ വീണയായാലും വയലിനായാലും എല്ലാമൊരു തരം ഹാര്‍‌മോണിയമാണല്ലോ… ഏത്?”

ഇത്രയും പറഞ്ഞ്, ശശിച്ചേട്ടന്‍‌ ഒരാളെയെങ്കിലും തന്റെ ഭാഗം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാന്‍‌ സാധിച്ചല്ലോ എന്ന ചാരിത്യാര്‍‌ത്ഥ്യത്തോടെ കടയിലേയ്ക്കു കയറിപ്പോകുമ്പോള്‍‌ ആ പാവം ശുദ്ധ മനുഷ്യന്റെ സംഗീതത്തെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവിനെ ഓര്‍ത്ത് സഹതാപത്തോടെ പുഞ്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍‌.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ഇതില്‍‌പ്പറഞ്ഞ കുല്ലു അഥവാ കുല്‍‌ദീപിനെ അറിയാനായി kullu നോക്കുക.