ചില ബാച്ചലേഴ്സ് പാചക പരീക്ഷണങ്ങള്‍‌

തഞ്ചാവൂരിലെ ബിരുദാനന്തര ബിരുദ പഠനകാലത്ത് ഒന്നാം വര്‍‌ഷം ആരംഭിച്ച് അധികം കഴിയും മുന്‍പെ ഞങ്ങള്‍‌ ഒരു സത്യം മനസ്സിലാക്കി. അവിടെ അതിജീവനത്തിന് സ്വയം പാചകം തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അവസാനം ഗതികേടു കൊണ്ട് ആ സാഹസം നടപ്പാക്കി. ഒരൊറ്റ കണ്ടീഷനില് - ‘ആര് എന്ത് ഉണ്ടാക്കിയാലും ശരി, വലിയ കുറ്റമൊന്നും പറയാതെ മിണ്ടാതിരുന്ന് കഴിച്ചിട്ടു പോണം’. എല്ലാവരുടെയും സമ്മതത്തോടെ ഞങ്ങള് അടുക്കള എന്ന പരീക്ഷണ ശാല ഉത്ഘാടനം ചെയ്തു.

പാചകം തുടങ്ങി, കുറെ നാളേയ്ക്ക് അധികം പരീക്ഷണങ്ങളിലേയ്ക്കൊന്നും കടക്കാതെ അറിയാവുന്ന പോലെ വല്ല കഞ്ഞിയോ ചപ്പാത്തിയോ ഒക്കെ മാത്രം ഉണ്ടാക്കിപ്പോന്നു. കുറച്ചു നാള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് കഞ്ഞി മാറി ചോറാക്കി, കൂടെ എന്തെങ്കിലും കറികളെല്ലാം പരീക്ഷിച്ചു തുടങ്ങി.

തുടര്‍‌ന്ന് അതി ഭീകരവും അത്യന്തം വിനാശകാരികളുമായ പല ഉത്പന്നങ്ങളും അവിടെ രൂപം കൊണ്ടു. ഉപ്പും മുളകുമില്ലാത്ത സാമ്പാറു മുതല് മുളകുപ്പേരി, ഗോതമ്പു കറി, മസാല ഉപ്പുമാവ്, ഒനിയന് ഫ്രൈ എന്നിങ്ങനെ കരിമ്പുട്ട് (അടി തൊട്ടു മുടി വരെ കത്തിക്കരിഞ്ഞ പുട്ട്) വരെയുള്ള ഒട്ടനേകം വിഷപദാര്‍‌ത്ഥങ്ങള് ഞങ്ങള് ആ പരീക്ഷണ ശാലയില് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്. (അതെല്ലാം പരിക്ഷിച്ചു പണി കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ട്)

എന്നാലും ഇക്കൂട്ടത്തില് ഏറ്റവും സവിശേഷമായ ഒരു ഐറ്റം ഇതൊന്നുമല്ല. അതിനു മുന്‍‌കൈയെടുത്ത ആ വ്യക്തി മറ്റാരുമല്ല, തഞ്ചാവൂര്‍‌ പള്ളിയിലെ കുര്‍‌ബാന ഫെയിം സില്‍‌വ(സ്റ്റ)ര്‍‌ ജോബി തന്നെ.

അവിടുത്തെ അരിയുടെ പ്രത്യേകത കാരണം അതിന്റെ നല്ല കട്ടിയുള്ള കഞ്ഞിപ്പശ മാറിക്കിട്ടാന് മൂന്നുനാലു തവണ കഞ്ഞി വെള്ളമൊഴിച്ച് വാര്‍‌ക്കേണ്ടിയിരുന്നു. . അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അടുക്കളയില് ഞാന് കുക്കറില് നിന്നും കഞ്ഞി കലത്തിലേയ്ക്കു പകര്‍‌ത്തി, കഞ്ഞിവെള്ളം ഊറ്റിക്കളയുകയായിരുന്നു. ഇതു കണ്ടു കൊണ്ട് എന്റെ അടുത്തു തന്നെ ജോബിയും നില്‍പ്പുണ്ട്. ഞാന് ചെയ്യുന്നതും നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവന് പെട്ടെന്ന് എന്നെ വിളിച്ചു “ശ്രീക്കുട്ടാ”

കഞ്ഞി വാര്‍‌ത്തു കൊണ്ടിരുന്ന ഞാന് പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി, തലയുയര്‍‌ത്തി അവനെ നോക്കി. അവന് എന്തോ കാര്യമായി ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് എന്നോടു പറഞ്ഞു “ നീ, ഇനി കഞ്ഞി വാര്‍‌ക്കുമ്പോള് ആ കഞ്ഞിവെള്ളം കളയരുത് കേട്ടോ”

‘അതെന്ത്? ഞാന് വാര്‍‌ത്താല് മാത്രമേ കഞ്ഞി ചോറാകത്തൊള്ളോ? വേണമെങ്കില് വന്ന് വാര്‍‌ക്കെടാ ഉവ്വേ‘ എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞിട്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.

“എന്തിനാ, നിനക്കു കുടിക്കാനാണോ”

“അല്ല. അതു കൊണ്ട് നമുക്കൊരു പണി ഒപ്പിയ്ക്കാം”

ഇതും കേട്ടുകൊണ്ടാണ് മത്തനും അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് വന്നത്. “എടാ ജോബീ, പതിവു പോലെ എന്തെങ്കിലും മണ്ടത്തരമാണെങ്കില് പറയണ്ട കേട്ടോ”

“നീ പോടാ, ഞാന് കാണിച്ചു തരാം. ഇനി അടുത്ത തവണ കഞ്ഞി വാര്‍‌ക്കാന് നേരം എന്നെ വിളിക്ക്. ആ കഞ്ഞി വെള്ളം കൊണ്ട് ഞാനൊരു സൂത്രം കാണിക്കാം. ഉണ്ടാക്കി കഴിഞ്ഞിട്ട് നിങ്ങള് വിശ്വസിച്ചാല് മതി”

അപ്പോഴേയ്ക്കും ബാക്കിയുള്ളവരും അടുക്കളയിലെത്തി. എല്ലാവരും കൂടി നിര്‍‌ബന്ധിച്ചിട്ടും ജോബി തന്റെ ഉദ്ദേശ്ശം വെളിപ്പെടുത്തിയില്ല. ‘നിങ്ങള് കണ്ടോ. അതൊരു സര്‍പ്രൈസാണ്’ എന്നു മാത്രം വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

എന്തായാലും കൊള്ളാവുന്ന വല്ല ഐഡിയയുമാണെങ്കിലോ എന്നു കരുതി ഞങ്ങളും കാത്തിരുന്നു. അങ്ങനെ തൊട്ടടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഞങ്ങള് കഞ്ഞി വച്ചു. എന്നിട്ട് വെന്തു കഴിഞ്ഞപ്പോള് വാര്‍‌ക്കാനായി അവനെ വിളിച്ചു. ഒപ്പം അവനെന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്നു കാണാന് മറ്റുള്ളവരും.

ജോബി എല്ലാവരെയും കുറച്ചൊരു പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി.നല്ല കട്ടിയുള്ള ആ കഞ്ഞിവെള്ളം ഒരു കപ്പിലേയ്ക്ക് പകര്‍‌ത്തി. അതില് കുറേശ്ശെയായി ഉപ്പു ചേര്‍ത്ത് രുചി നോക്കി. എന്നിട്ട് അടുത്തതായി അതിലേയ്ക്ക് ശകലം മുളകു പൊടി കൂടി ചേര്‍‌ത്ത് നന്നായി ഇളക്കി.

ഒന്നും പിടി കിട്ടാതെ അന്തിച്ചു നില്‍‌ക്കുന്ന ഞങ്ങളെ നോക്കി ഒന്നു ആക്കിച്ചിരിച്ചിട്ട് അവന് ഞങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടേയും ഭക്ഷണപാത്രങ്ങള് നിരത്തി. (മൊത്തം 8 കിണ്ണം).എന്നിട്ട് വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ ഓരോന്നിലേയ്ക്കും കുറേശ്ശെ ആ കഞ്ഞിവെള്ളം പകര്‍‌ന്നു. ഇതെന്താടാ അളന്ന് ഒഴിക്കുന്നെ എന്നു ചോദിച്ച പിള്ളേച്ചനോട് “നീ ഭാരിച്ച കാര്യമൊന്നും അന്വേഷിക്കണ്ട” എന്നും പറഞ്ഞ് ചൂടായി.. എന്നിട്ട് ഞങ്ങളോട് ആജ്ഞാപിച്ചു ‘എല്ലാവരും ഈ പാത്രങ്ങളെല്ലാം എടുത്തോണ്ട് എന്റെ പുറകെ വാ’.

എന്നിട്ട് രണ്ടു കിണ്ണം എടുത്തോണ്ട് അവന് ടെറസ്സിലേയ്ക്കു നടന്നു. കാര്യം പിടി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും ബാക്കി വന്ന പാത്രങ്ങളുമെടുത്ത് ഞങ്ങള് പുറകേയും.

ടെറസ്സില് നല്ല വെയിലു കിട്ടുന്ന സ്ഥലം നോക്കി അവന് ആ പാത്രങ്ങളെല്ലാം നിരത്തി വച്ചു. ഞങ്ങളും അതു തന്നെ ചെയ്തു.

മത്തന് വീണ്ടും അടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു “അളിയാ, എന്താ നിന്റെ പ്ലാന്? എന്നോടു മാത്രം പറയ്”

ജോബി അപ്പോഴും ഒന്നും പറയുന്നില്ല. “നമുക്കു കോളേജില് പോകാം. വൈകുന്നേരം വന്നിട്ട് ഇവിടെ കയറി നോക്കാം. അപ്പോള് കാണാം” അവന് പയ്യെ ചിരിച്ചു.

അവന്റെ ഉദ്ദേശ്ശം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഞങ്ങളും സമ്മതിച്ചു. എന്തായാലും വൈകുന്നേരം അറിയാമല്ലൊ. കോളേജില് പോകുന്ന വഴിയും എല്ലാവരും തിരിച്ചും മറിച്ചും ചൊദിച്ചിട്ടും അവന് ഒന്നും വിട്ടു പറഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ വൈകീട്ട് കോളേജില് നിന്നും വന്നിട്ട് റൂമിലേക്കല്ല,എല്ലാവരും ഡ്രസ്സ് പോലും മാറാതെ ടെറസ്സിലേക്കാണ് ഓടിക്കയറിയത്. മുന്‍പില് ജോബി തന്നെ.

ഞങ്ങള് നോക്കുമ്പോള് എല്ലാ പാത്രങ്ങളിലും കഞ്ഞിവെള്ളം കട്ടിയായി വിണ്ടു കീറി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അല്ലാതെ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. ഞങ്ങള് ചോദ്യ ഭാവത്തില് ജോബിയെ നോക്കി. ഒന്നും പറയാന് പറ്റാതെ അവന്റെ മുഖം അതിനേക്കാള് വിളറി വളിച്ചിരിക്കുന്നു. അപ്പോഴേ ഞങ്ങള്‍‌ക്കു സംഗതി പിടികിട്ടി. ഉദ്ദേശ്ശം എന്തു തന്നെയായിരുന്നാലും അവന്റെ ഉദ്ദേശ്ശം പരാജയപ്പെട്ടു എന്ന്.

എല്ലാവരും ചുറ്റും കൂടി നിന്ന് അവനോട് ചോദിച്ചു “ഈ വളിച്ച കഞ്ഞിവെള്ളം കാണിച്ചു തരാമെന്നാണോ അളിയാ നീ രാവിലെ പറഞ്ഞത്? ഇനി സത്യം പറയ്… എന്തായിരുന്നു നിന്റെ ഉദ്ദേശ്ശം?”

എല്ലാവരും കളിയാക്കാന് തുടങ്ങി എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ജോബി ആദ്യം ഒന്നു പതറിയെങ്കിലും വീറോടെ തന്നെ മറുപടി പറഞ്ഞു “ആരും ആക്കണ്ട. ഞാന് ഈ കഞ്ഞി വെള്ളം കൊണ്ട് പപ്പടം ഉണ്ടാക്കാന് നോക്കിയതാ…”

ഇതു കേട്ടതും ഞങ്ങളെല്ലാവരും (പിള്ളേച്ചന്‍‌ ഒഴികെ) കൂടി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ‘കഞ്ഞിവെള്ളം കൊണ്ട് പപ്പടമോ? നിന്നോടാരാ പറഞ്ഞേ പപ്പടം കഞ്ഞി വെള്ളത്തില് നിന്നാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന്?’

എന്നിട്ടും അവന് വിട്ടു തരുന്നില്ല. ‘അങ്ങനെ എല്ലാ പപ്പടവുമല്ല. കഞ്ഞി വെള്ളത്തില് നിന്നും ഉണ്ടാക്കുന്ന പപ്പടവും ഉണ്ട്. എന്റെ വീട്ടില് ഞാന് ഉണ്ടാക്കി കഴിച്ചിട്ടുള്ളതല്ലേ. നല്ല ടേയ്സ്റ്റുമാണ്.’

ഞങ്ങള് എത്രയൊക്കെ കളിയാക്കിയിട്ടും അവന് പൂര്‍‌ണ്ണമായും പരാജയം സമ്മതിച്ചില്ല. (എന്തായാലും അവന്റെ വീരവാദം പിള്ളേച്ചനൊഴികെ ആരും കാര്യമായി എടുത്തില്ല. പിള്ളേച്ചനു മാത്രം അവന് പറഞ്ഞതിലെന്തോ കാര്യം ഉണ്ടെന്നു തോന്നി.) ഞങ്ങളെല്ലാവരും ആ വിഷയം പുച്ഛത്തോടെ അപ്പോഴേ ഉപേക്ഷിച്ചു.

എന്നാല് പിന്നെയും കുറെക്കാലത്തേയ്ക്ക് ജോബി, അവന് പറഞ്ഞതില് തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു. എന്നെങ്കിലും കഞ്ഞിവെള്ള പപ്പടം ഞങ്ങള്‍‌ക്കു ഉണ്ടാക്കി കാണിച്ചു തരുമെന്നു ഇടയ്ക്കിടെ പറയും.

അവസാനം രണ്ടാം വര്‍‌ഷം കഴിയാറായ ഒരു സന്ദര്‍‌ഭത്തിലാണ് അവന് ഞങ്ങളോട് കുറ്റ സമ്മതം നടത്തിയത്. കഞ്ഞിവെള്ളം കൊണ്ടുണ്ടാക്കുന്ന പപ്പടം എന്നത് അവന്റെ സങ്കല്‍‌പ്പത്തില് രൂപമെടുത്ത ഒരു നൂതനാശയമായിരുന്നു എന്നത്. തഞ്ചാവൂരെ ശക്തമായ പൊള്ളുന്ന വെയില് കണ്ടപ്പോള് അവനു തോന്നിയ ഐഡിയ. എന്തായാലും ഇങ്ങനെ ഒരു പുതിയ കണ്ടുപിടുത്തത്തിന് ഒരു നോബല് സമ്മാനം അടിച്ചെടുക്കാന് കഴിയാത്തതിലുള്ള നിരാശ അന്നും അവന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു.

[അതിനു ശേഷം കാലം കുറെ ആയെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ചാറ്റിങ്ങിനോ മറ്റോ ഇടയില് അവന്റെ പപ്പടക്കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചാല് ഉടനേ അവന്റെ മറുപടി കിട്ടും “I am logging out”. ]